Η Πέμπτη μαζί με την Κυριακή αποτελούν τις μέρες "Αγγελιοφόρου", αυτής της άθλιας ρουφιανοφυλλάδας για την οποία πετάω 3.30 € την εβδομάδα μόνο και μόνο για τις μικρές αγγελίες εύρεσης εργασίας που δημοσιεύει τις συγκεκριμένες ημέρες. Η υπόλοιπη εφημερίδα βρίσκει τη θέση της στον κάδο ανακύκλωσης σχεδόν αχρησιμοποίητη. Προσπαθώ να ανακυκλώνω τα απορρίμματα μου, τουλάχιστον για όσα υπάρχουν αντίστοιχοι κάδοι. Χαρτί, πλαστικό, αλουμίνιο, γυαλί... τα πάντα. Το μόνο που έχω σταματήσει εδώ και κάποιο καιρό να ανακυκλώνω είναι οι ελπίδες μου, αυτές έχουν βρει πια μόνες τους το δρόμο, απευθείας στον κάδο των σκουπιδιών.
Η διαδικασία ανάγνωσης κάθε φορά είναι η ίδια. Άνοιγμα του μεσαίου φύλλου / πέταμα των αγγελιών κατοικίας / κράτημα των σελίδων εύρεσης εργασίας / πέταμα της υπόλοιπης εφημερίδας. Η αρχή γίνεται με μία στα πεταχτά ανάγνωση των προκηρύξεων για συμβάσεις στο δημόσιο. Το 90% είναι για μερική απασχόληση και καμία για την ειδικότητά μου. Κατόπιν προσπερνάω τους τομείς "Στελέχη-Πτυχιούχοι" μιας και το πτυχίο μου είναι πρακτικά άχρηστο στον ιδιωτικό τομέα και "Υπάλληλοι Γραφείου" αφού δεν είμαι "νέα", ούτε καν "κοπέλα", άσε που εμφανισιακά δεν είμαι και η χαρά του εργοδότη. Για παρόμοιους λόγους προσπερνάω τους "Πωλητές" και φτάνω στους "Οδηγούς, εξωτερικές εργασίες" που είναι η δουλειά που ξέρω να κάνω σχετικά καλά. Βρίσκω 0 έως 2 αγγελίες οι οποίες είτε αποδεικνύονται παπατζηλίκι είτε έχουν κλείσει. Μετά από αυτή τη συνήθως πεντάλεπτη διαδικασία το ένθετο "Εργασία" πηγαίνει να συναντήσει το υπόλοιπο του "Αγγελιοφόρου" και εγώ γαμωσταυρίζω για τα πεταμένα 1.30 ή 2 ευρώ ανάλογα με τη μέρα.
Η μόνες αγγελίες που υπάρχουν σε αφθονία τώρα τελευταία είναι για τηλεφωνικές πωλήσεις προϊόντων κινητής ή σταθερής τηλεφωνίας. Φαντάζομαι όλοι έχουν σπαστεί πάνω από μια φορές από αντίστοιχα τηλεφωνήματα στις πιο άκυρες στιγμές, όπως όταν βγαίνεις από την τουαλέτα με τα βρακιά στα γόνατα και τελικά είναι κάποιος που προσπαθεί να σε πείσει για την τάδε ή την δείνα φανταστική υπερπροσφορά. Στην αρχή τις έβλεπα και γελούσα, τι μαλακία δουλειά έλεγα μέσα μου. Στη συνέχεια απέφευγα να τις κοιτάζω ούτε γι αστείο, χωρίς κάποιο προφανή λόγο με τρόμαζαν. Σήμερα αφού είδα και απόειδα με τις άλλες δουλειές πήρα τηλέφωνο σε 2 τέτοιες αγγελίες. Στην πρώτη αγγελία μου βάλανε ραντεβού για αύριο το απόγευμα γιατί το πρόγραμμά τους ήταν φορτωμένο και όλες οι ώρες για συνεντεύξεις ήταν κλεισμένες. Στη δεύτερη ήμουν πιο "τυχερός" και έκλεισα ραντεβού για μετά από μια ώρα.
Έφτασα στα γραφεία της εταιρίας κάνα δεκάλεπτο νωρίτερα και χτύπησα το κουδούνι. Αφού πρώτα άναψε το λαμπάκι στη κάμερα εμπρός μου, η πόρτα άνοιξε. Κλείνοντας την το μάτι μου έπεσε σε ένα φωτοτυπημένο χαρτί επάνω της που έγραφε "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΟΙ ΠΩΛΗΤΕΣ ΝΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΟΤΑΝ ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΟΥΔΟΥΝΙ". Καλή αρχή σκέφτηκα. Βρέθηκα σε έναν μεγάλο ενιαίο χώρο όπου βρίσκονταν στη σειρά 25 με 30 μικρά γραφειάκια που στο καθένα καθόταν και από ένας τηλεφωνητής. Το μέρος έμοιαζε με ένα τεράστιο μελίσσι και ο βόμβος που επικρατούσε ήταν ικανός να τσαταλιάσει τα νεύρα βουδιστή μοναχού σε νιρβάνα εντός λίγων και μόνο λεπτών. Μια ευγενική κοπέλα με ρώτησε αν ήρθα για την αγγελία και όταν τις απάντησα θετικά μου έδειξε μια καρέκλα για να κάτσω και να περιμένω.
Κάθισα εκεί πέρα πάνω από μισή ώρα καθώς η προϊσταμένη που θα με δεχότανε είχε πολύ δουλειά. Η ώρα δεν περνούσε με τίποτα και άρχισα να παρατηρώ τριγύρω μου. Στο χώρο υπήρχαν κάποιες κάμερες και αρκετές ακόμα ταμπέλες παρόμοιες με την πρώτη, κολλημένες σε διάφορα σημεία, με εντολές προς τους εργαζομένους. Πως πρέπει να έχουν το γραφείο τους, να μην αλλάζουν τηλέφωνα και διάφορα τέτοια. Επικέντρωσα σε κάποιους από τους εργαζόμενους που καθόντουσαν μπροστά μου. Τα τηλεφωνήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο σε χρόνους ρεκόρ και οι ίδιες πρώτες τυποποιημένες φράσεις επαναλαμβάνονταν χωρίς συνήθως να προλάβουν καν να ολοκληρωθούν, αφού ο υποψήφιος πελάτης το έκλεινε κατάμουτρα. Εντυπωσιακό ήταν πως δεν είδα κανένα εργαζόμενο να μιλάει με άλλον, παρά μόνο με κάποια κοπέλα που ήταν "υπεύθυνη".
Πάνω που πλησίασα στα όρια της παράνοιας εμφανίστηκε και η προϊσταμένη. Πριν με δεχτεί πέρασε ένα τσούρμο ατόμων που τελείωσαν τη βάρδια τους, την οποία κάνανε σε κάποιο άλλο χώρο. Ο καθένας τις ανακοίνωνε πόσους πελάτες "ψάρεψε", με τη χαρά ή τη συστολή, αναλόγως του αποτελέσματος, που έχει ένα παιδί μπροστά στη δασκάλα του. Αφού τελείωσε και αυτό βρεθήκαμε επιτέλους στο γραφείο της.
Ήταν σύντομη και κατατοπιστική. Το πακέτο είναι: 8ωρο/714 €/Σάββατα προαιρετικά/έξτρα μπόνους/2 ώρες επιμόρφωση/2 πρώτες μέρες δοκιμαστικά χωρίς αμοιβή.
Για τι δουλειά το μόνο που μου ξεκαθάρισε ήταν πως κοιτάμε να μη χάνουμε άσκοπα χρόνο ώστε να προλάβουμε να πάρουμε όσα περισσότερα τηλεφωνήματα γίνεται.
Για εμένα δε χρειάστηκε να ρωτήσει πολλά, θα με έχει εκεί 2 μέρες δοκιμαστικά και χωρίς αμοιβή
To be continued...
...unfortunately
