Χίλιοι κακοί χωράνε;

Για τη Συντρόφισσα Μπόμπα

Η  Συντρόφισσα Μπόμπα  υπήρξε μέλος της κατάληψης Terra Incognita τόσο στο πολιτικό όσο και στο στεγαστικό της σκέλος για μια ολόκληρη ζωή. Σε αντίθεση με άλλες συντρόφισσες όπως η Λούνα, η Ούρσα ή η Μάγια, οι οποίες είτε προτίμησαν τον αναχωρητισμό σε κάποιο κτήμα είτε λιποτάκτησαν ψάχνοντας το μικροαστικό τους όνειρο στο ενοίκιο, η Συντρόφισσα Μπόμπα υπήρξε ορκισμένη μητροπολιτάνα καταληψίας.

Ήταν παρούσα σε κάθε τακτική ή έκτακτη συνέλευση, σε κάθε εκδήλωση, σε αφισοκολλήσεις και πορείες. Πάντα παρακολουθούσε στωικά, οι βερμπαλισμοί την κούραζαν. Αυτά που λέγαμε για συντροφικότητα, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση της φαινόταν ψιλοκούφια. Αυτή τα ονόμαζε απλά αγάπη και την είχε άφθονη για όλους μας. Άμα μιλούσες πολύ στη συνέλευση ερχόταν και έβαζε επιτακτικά τη μουσούδα της στο χέρι σου για να τη χαϊδέψεις, δείχνοντάς σου πως τα πράγματα μεταξύ μας είναι πολύ πιο απλά.

Μιας και συμμετείχε στο εγχείρημα της κατάληψης περισσότερο από τον οποιοδήποτε το αισθανόταν λίγο πιο δικό της. Με το που έμπαινες ερχόταν να σε καλωσορίσει, σαν καλή οικοδέσποινα. Χαμογελούσε κάνοντας τα χαρακτηριστικά της λακκάκια και σηκωνόταν επάνω σου να σε αγκαλιάσει. Δεν σκέφτηκε όμως ποτέ την κατάληψη ως καβάτζα, πάντα ήξερε πως το στοίχημα παίζεται έξω στους δρόμους, όπου και αλώνιζε όλη μέρα.

Έδινε μεγάλη βάση στο κομμάτι της κοινωνικής απεύθυνσης και ιδιαίτερα προς τη γειτονιά. Αγαπητή από όλους τους γείτονες, προσπαθούσε να μας φέρει πιο κοντά ώστε να επικοινωνήσουμε τις αξίες του ελευθεριακού κομμουνισμού. Μας ασκούσε έντονη και έμπρακτη κριτική όταν παραμελούσαμε αυτό το κομμάτι, και μας έδειχνε πως μόνο κέρδος μπορούμε να έχουμε ασχολούμενοι με αυτό. Τουλάχιστον αυτή τα μεζεδάκια της τα τσιμπούσε.

Καλή σύζυγος δεν υπήρξε, υπήρξε όμως υπέροχη μάνα, σπάζοντας τα πατριαρχικά μοντέλα και αναθρέφοντας μόνη τα παιδιά της. Τα εμφύσησε με τις ίδιες αξίες και κάποια από αυτά είναι και τα ίδια συνεπή συντροφάκια.

Θα μπορούσα να γράψω ακόμα πολλά περισσότερα. Δεν ξέρω απλά άμα τα γράφω για να αναδείξω το αυταπόδεικτο μεγαλείο της Συντρόφισσας Μπόμπας ή για να αποφύγω το τέλος αυτού του άρθρου...

Την ίδια θα την είχα ήδη κουράσει και θα ήθελε απλά ένα χάδι.

Το ίδιο θα ήθελα κι εγώ...

Έτσι για καληνύχτα

Κι εμένα μου αρέσουν περισσότερο οι Ψυχόδραμα.
Που ξες μπορεί κι εγώ σ' αυτούς καλύτερα να αρέσω
Πάρε όμως λίγο Active Member...
Κι όχι δυο στίχους αλλά ολόκληρο κομμάτι.



Όταν ανοίγεις την καρδιά σου κράτα ρε και λίγο αβάντα
όλα τον κόπο δεν αξίζουν το ίδιο πάντα
μην ξεγελιέσαι και σε παίρνουν χαμπάρι με την πρώτη
μπορεί η τύχη να σου χρωστάει έναν προδότη.
Ή ακόμα ένα φίδι με την γλώσσα ποτισμένη
με φαρμάκι που αντέχει στον καιρό δεν ξεθυμαίνει
μην το χαϊδεύεις λοιπόν κι όταν άκακο σου μοιάζει
κάνε το πρώτος να τρομάζει
Τι έχεις να χάσεις το καλό ή το κακό
έτσι κι αλλιώς θα σε δαγκώσει όταν σε βρει βολικό
θα τυλιχτεί απ' το λαιμό σου
θ' αλλάξει δέρμα να ξαλαφρώσει απ' τον καημό σου
Σ' αυτά τα μέρη από παλιά μας ζώνουν τα φίδια
δε βρήκα ούτε ένα ρε να κουβαλάει πάνω του αρχίδια
δε βρήκα ούτε ένα να τελειώνει μοναχό του
πάντα κάποιος θα υπήρχε που γελούσε στο χαμό του
Σύνδρομο της κατοχής ή μετάλλαξη εποχής
που οι ρουφιάνοι τώρα είναι άνευ ενοχής
έχουν κώδικα κοινό ίδιο λάκκο για φωλιά
κι από κει που δαγκωνόντουσαν ν' αλλάζουν φιλιά
Ζευγαρώνουν με καμάρι και φωνάζουν δυνατά
είναι κάτι που γνωρίζουν καλά τα ερπετά
δεν τα ξέρω εγώ αυτά και πάρτε το χαμπάρι
όποιος προδώσει μια φορά θα μου χρωστάει και μια χάρη

Όσα σου έταξα λοιπόν να τα θυμάσαι καλά
κι όταν θα σέρνεσαι όπως λέει κι η κατάρα χαμηλά
να 'χεις το νου σου άμα ταιριάξει το φαρμάκι θα σου βγάλω
και να το πιεις με το ζόρι θα σε βάλω
Θα θέλει το κορμί σου την ψυχή σου ν' αδειάσει
κι ένα θάνατο αργό να σου ταιριάζει
θα θέλει την ντροπή σου λάφυρο για τη ζωή σου
κι όταν θέλουν οι τύψεις θα ξεδιψάνε στην πληγή σου
Γι' αυτό σου λέω κράτα το μάτι ανοιχτό όταν κοιμάσαι
μια νύχτα σαν κι αυτή θα 'ρθω που θα φοβάσαι
να σου τυλίξω το λαιμό με λίγη λάσπη απ' το βάλτο
μας περισσεύει το κακό εκεί κάτω
Μας περισσεύουν κι οι μύθοι αλλά απ' αυτό δε σου χαρίζω
σου 'χα φτιάξει ένα ψέμα τώρα πίσω δε γυρίζω
θα μείνω εδώ κι όσο καιρό και να μου πάρει,
θα περιμένω γι' αυτό κάνε μου τη χάρη.

Γιατί όπως λέει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγει το φως
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.

Τι ωραία η προδοσία σου 'χει φτιάξει ευλυγισία
για να σου δίνουν οι χαμένοι σημασία
σου ζωγράφισε κι ένα χαμόγελο στο στόμα
σού 'φτιαξε μάσκα αφού κατούρησε στο χώμα
Σ' άλλαξε τη μιλιά κι έδωσε στα πουλιά
για να μιλάνε όσο πετάνε την παλιά
να λένε όποιος την είδε σε μια νύχτα παλικάρι
ότι είμαι εδώ και μου χρωστάει και μια χάρη.

Κάνε μου τη χάρη, όσα σου έταξα να τα θυμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη με το ένα μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι.
Κάνε μου τη χάρη να μιλάς δυνατά όταν φοβάσαι.
Κάνε μου τη χάρη, για να σ' ακούω απ' όπου και να'σαι.

Πρωτοδεσμίτικο

Κάθε φυσικό φαινόμενο θεωρητικά μπορεί να αναπαρασταθεί με μια συνάρτηση. Από τις κινήσεις των μεγαλύτερων γαλαξιών μέχρι τη δομή των υποατομικών σωματιδίων, από την ροή των υγρών στις κυτταρικές μεμβράνες έως τα ρεύματα των ωκεανών, από την ακτινοβολία ενός μέλανος σώματος στην άκρη του σύμπαντος έως τον στατικό ηλεκτρισμό στις τρίχες των μαλλιών μας, τα πάντα περιγράφονται με κάποιο μαθηματικό τύπο.

Αυτό που χρειάζεται, και είναι το δύσκολο, είναι να γνωρίζουμε όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν, τους οποίους ονομάζουμε μεταβλητές, και το πως αυτοί επηρεάζουν. Το τελευταίο στην πιο απλή μορφή του μπορεί να εξαρτάται από έναν απλό συντελεστή ή να έχει κάποια πιο πολύπλοκη μορφή όπως εκθετική, λογαριθμική, μιγαδική κλπ. Τέλος πρέπει να ξέρουμε πως οι διάφορες μεταβλητές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

Οι πιο απλές συναρτήσεις της μορφής F(x)=ax σπάνια μπορούν να εξηγήσουν κάτι σημαντικό. Ακόμα και τα πιο απλά φαινόμενα είναι αποτέλεσμα πολυπαραγοντικών συναρτήσεων των οποίων πολλές φορές αγνοούμε όλες τις μεταβλητές, ή και όταν τις ξέρουμε στην πράξη παρατηρούμε αποκλείσεις. Επίσης μια εξίσωση που φαίνεται να εξηγεί ικανοποιητικά το ίδιο φαινόμενο σε μια κλίμακα αποδεικνύεται πολλές φορές ανεπαρκής όταν αυτή μεγαλώσει οπότε δευτερογενείς παράγοντες γίνονται ιδιαίτερα σημαντικοί με αποτέλεσμα να την αλλάξουν ριζικά.

Σε αυτούς τους άψυχους μαθηματικούς τύπους που στους περισσότερους προκαλούν από χασμουρητά έως πονοκέφαλο κρύβεται μια τεράστια μαγεία η οποία είναι διττή. Από τη μια η φύση και η πολυπλοκότητά της και από την άλλη ο ανθρώπινος νους και πως αυτός εξετάζει τον κόσμο γύρω του εξελίσσοντας τη γνώση. Πως ο στοχασμός δεκαετιών ενός ανθρώπου μπορεί στο τέλος να αποτυπωθεί σε μια και μόνο γραμμή. Πάντα τρελαινόμουν με αυτές τις σκέψεις και θαύμαζα απεριόριστα αυτούς τους τρελούς επιστήμονες που αφιέρωναν τη ζωή τους για να προσεγγίσουν λίγο παραπάνω ένα κλάσμα αλήθειας.

Πολλές φορές σκέφτομαι πως και η ίδια η ύπαρξή μας είναι μια συνάρτηση. Αν και δε μπορεί να πάρει αριθμητικές τιμές, καθώς ορίζεται από ποιοτικά και όχι ποσοτικά χαρακτηριστικά, το αποτέλεσμα του ποιοι είμαστε  είναι αντίστοιχο του αποτελέσματος μιας εξίσωσης η οποία για τον καθένα είναι διαφορετική. Υπάρχουν κάποια αντικειμενικά χαρακτηριστικά τα οποία έχουμε ως αφετηρία, κάποια τυχαία συμβάντα, τα βιβλία που έχουμε διαβάσει και διάφορα άλλα πολιτισμικά στοιχεία τα οποία αποτελούν σχετικά απλούς παράγοντες καθώς και πολύ πιο πολύπλοκες μεταβλητές με κυριότερες τις ανθρώπινες σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως κάθε ανθρώπινη σχέση που έχουμε είναι και μια μεταβλητή. Άλλη σημαντικότερη και άλλη λιγότερο. Άλλη πιο απλή και άλλη πιο πολύπλοκη. Φιλική, εχθρική ή αδιάφορη, άμεση ή διαμεσολαβημένη κάθε σχέση συντελεί στο να είμαστε αυτό που είμαστε με έναν μοναδικό τρόπο.

Το κομμάτι των συναρτήσεων που εσκεμμένα έχω παραλήψει μέχρι τώρα και το άφησα για τελευταίο είναι οι σταθερές. Αυτές ίσως είναι το επιστέγασμα τις μαγείας ολόκληρων των μαθηματικών, της φυσικής και της χημείας. Σε ορισμένες από αυτές έχουν προσδοθεί μέχρι και μεταφυσικές διαστάσεις. Έχουν την ιδιότητα να απλοποιούν μια εξίσωση όντας οι ίδιες απίστευτα πολύπλοκες. Σε βοηθούν να εξηγήσεις πράγματα ενώ τις ίδιες δε μπορείς απαραίτητα να τις εξηγήσεις.

Πάντα υπάρχουν και αυτές οι οποίες ορίστηκαν κατά κοινή σύμβαση ή χάριν απλοποίησης, δεν αναφέρομαι σε αυτές. Αναφέρομαι στο π του οποίου τα αμέτρητα δεκαδικά συνεχίζουν απεριοδικά μέχρι το άπειρο, την κοσμολογική σταθερά Λ που ποτέ δε μπόρεσε να ορίσει ο Αϊνστάιν, τον αριθμό e που ανακαλύφθηκε για να λύσει ένα πρόβλημα ανατοκισμού και έφτασε να λύνει τα μυστήρια του σύμπαντος και τόσες άλλες.

Αντίστοιχες σταθερές υπάρχουν και στην προσωπική μας ζωή. Στη συνάρτηση της δικιάς μου ύπαρξης οι σταθερές Μ και Ο μπορούν πια να αναφέρονται και ως Κ, όπου Κ=Μ+Ο, από τη στιγμή δε που συμβαίνει το τελευταίο η συνάρτηση λαμβάνει τη μέγιστη δυνατή τιμή.

6 χρόνια 3 μήνες 11 μέρες και 8 ώρες

Κάθε επέτειος είναι μια καλή αφορμή για γλέντι αλλά και για συζήτηση, πολιτική ζύμωση και επικοινωνία.

Τα λέμε λοιπόν στο 3ήμερο εκδηλώσεων για τα 6,25 χρόνια της κατάληψης Terra Incognita.

Ερωτικό ή εδω ο κόσμος χάνεται

Κύκλοι ατελείωτοι. Πότε πάνω, πότε κάτω... μια ζωή.
Και όποτε νομίζεις πως πιάνεις πάτο έρχεται ένα τραγούδι.
Πάντα από το παρελθόν. Πάντα σχεδόν ξεχασμένο.
Να σου θυμίσει ποιος είσαι.
Να σου θυμίσει πως το υλικό που είσαι φτιαγμένος είναι το ίδιο όπως στα 16 σου
και πως όλα τα άλλα είναι η λίγδα που έχει αφήσει επάνω σου ο χρόνος.



Ευχαριστώ τον ΟΤΕ και την WIND που τις 2 τελευταίες βδομάδες δεν είχα ίντερνετ, πραγματικά.

Σχετικά με τα γεγονότα της 5ης Μάη

5 Μάη. Χιλιάδες ανθρώπων κατακλύζουν τους δρόμους, ζούμε μια συγκλονιστική ιστορική εμπειρία. Μέσα σε αυτό το κλίμα έρχεται η είδηση που μας κόβει τα πόδια. Τρεις νεκροί εργαζόμενοι. Ο ενθουσιασμός αίφνης μετατρέπεται σε οδύνη και οργή. Δύσκολα μπορούμε να συγκροτήσουμε πολιτικό λόγο απέναντι στα γεγονότα, ωστόσο πιστεύουμε πως αξίζει να προσπαθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο τραγικός θάνατος από ασφυξία τριών ανθρώπων, είναι μια ακόμη πληροφορία που το καθεστώς και οι μηχανισμοί προπαγάνδας του προσπαθούν να διαχειριστούν προσδοκώντας φυσικά τα μέγιστα οφέλη. Στο υπόλοιπο της ανακοίνωσης, δεν θα μας διακατέχει κάποια τάση απάντησης ή απολογίας στις συκοφαντίες όπως ίσως φανεί. Για εμάς είναι ολοφάνερο πως γίνεται προσπάθεια επίθεσης σε ολόκληρο τον αναρχικό αντιεξουσιαστικό ριζοσπαστικό χώρο και στις ιδέες και τις αξίες για τις οποίες παλεύει ως τέτοιος, προσάπτοντάς του τον θάνατο των τριών αυτών ανθρώπων.

Αν ένα πράγμα είναι γνωστό είναι το γεγονός πως το κράτος και οι μηχανισμοί του, μπορούν να διαχειριστούν όσους θανάτους κι αν αφήσουν στο διάβα τους. Από τα κάτεργα εργασίας με τα εκατοντάδες «ατυχήματα» το χρόνο, ως τα σύνορα και τις ωμές δολοφονίες μεταναστών. Από τους εκπολιτιστικούς πολέμους στο Αφγανιστάν, ως τα μπουρδέλα - φυλακές της επαρχίας και τις υπερκερδοφόρες επιχειρήσεις εμπορίας λευκής σαρκός. Και η λίστα δεν έχει τέλος. Έχει μόνο συνέχεια.

Και μιλάμε μόνο για άμεσους (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο) θανάτους που το σύστημα διαχειρίζεται άνετα. Γιατί το σύστημα της ωμής εκμετάλλευσης ανθρώπων παράγει βία καθημερινά. Βία που διοχετεύεται ως άμεση ή έμμεση τρομοκράτηση των κοινωνιών, που κατακερματισμένες καθώς είναι, και χωρίς ουσιαστική γνώση και πραγματική ενημέρωση, δεν είναι στις περισσότερες περιπτώσεις σε θέση να αντιληφθούν, πόσο μάλλον να απαντήσουν. Δεν είναι τυχαίο πως πλέον οι πιο διάσημες απειλές πάνω απ’ τα κεφάλια μας είναι:

«Απεργία ίσον Ανεργία»
«Διεκδίκηση αξιοπρέπειας ίσον Πείνα»
«Αντίσταση ίσον Φυλάκιση και βασανισμοί»

Ένας μη μετρήσιμος καθημερινός θάνατος είναι αυτός της εξαθλίωσης που παράγεται από το τρομοκράτος της αγοράς και των αφεντικών, που τα σημάδια του σιγά σιγά μόνο βλέπουμε, από τις αυτοκτονίες ανθρώπων λόγω χρεών, μέχρι την ανεξέλεγκτη έως και τυφλή πλέον μητροπολιτική βία που αναπαράγεται από τους καταπιεσμένους προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα που διαβλέπει και προσπαθεί να προσαρμόσει το σύστημα στα μέτρα του. Δεν προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την διάχυτη βία από πλευράς των καταπιεσμένων, προσπαθούμε μόνο να αιτιολογήσουμε τη βία αυτή. Το καθεστώς προσδοκά στον αποπροσανατολισμό και κατ’ επέκταση στην ευκολότερη διαχείριση των αποτελεσμάτων της κρίσης σε όλα τα επίπεδα που συνεχώς το ίδιο παράγει, ως βασικό μηχανισμό αφαίμαξης και καθυπόταξης.

Το σύστημα για να αποφύγει την κατάρρευσή του, επιδιώκει και αποβλέπει στην προς όφελός του διαχείριση του θανάτου των κοινωνικών σχέσεων, κομβική και κορυφαία προϋπόθεση ύπαρξής του.

Ζούμε την προσπάθεια διαχείρισης ενός ακόμη θανάτου.
Το πώς γίνεται αυτή η διαχείριση στην συγκεκριμένη συγκυρία είναι κάτι που πλέον το βιώνουμε στο πετσί μας.
-Με την ωμή τρομοκράτηση και παράλληλο βομβαρδισμό παραπληροφόρησης.
-Με την παραποίηση και αποσιώπηση της κρατικής επίθεσης προς την κοινωνία.
-Με την προσπάθεια κατακερματισμού της κοινωνίας και των αγωνιζόμενων κομματιών της, κάτω από την ενορχηστρωμένη στοχοποίηση και κατασυκοφάντηση των πιο επιθετικών πολιτικών συνιστωσών της.

Οι φαινομενικά «φανατικοί υπερασπιστές της ανθρώπινης ζωής και της δημοκρατίας» προσπαθούν με κάθε τρόπο και στην συγκεκριμένη συγκυρία πατώντας σε πτώματα, να ανακόψουν μια ξεκάθαρη τάση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας προς ριζοσπαστικές πρακτικές αγώνα και δεν εννοούμε μόνο την «φωτιά» (βλ. πρόσφατη κατάληψη της Ε.Ρ.Τ. από εκπαιδευτικούς, και την βίαιη καταστολή της).

Προσπαθώντας να στρέψουν τα βλέμματα των «ειρηνικών διαδηλωτών» προς έναν «εσωτερικό εχθρό» των ίδιων των διαδηλώσεων αυτή τη φορά, καταφέρνουν ένα πράγμα. Φανερώνουν το πόσο πολύ το σύστημα και οι υποστηριχτές του τρέμουν στην ιδέα της αμφισβήτησης τους. Αμφισβήτηση που παίρνει σάρκα και οστά ως μαζική σύγκρουση με όρους ανατροπής.

Πλέον η επιλογή της αντιβίας, (και πάλι δεν εννοούμε μόνο την «φωτιά») έχει διαχυθεί.

Και οι κρατούντες το γνωρίζουν καλά. Φτιάχνουν έτσι, για μια ακόμη φορά, ένα κλίμα που έχει πλέον, (πέρα από το να παραδειγματίσει όσους και όσες σκέφτονται να διεκδικήσουν με συγκρουσιακούς όρους), πέρα ως πέρα ολοφάνερους στόχους. Να φοβίσει, να τρομοκρατήσει και να απονοηματοδοτήσει κάτι που όπως όλα δείχνουν, φοβούνται και τρέμουν οι ίδιοι που φτιάχνουν το κλίμα αυτό.

Οι «φανατικοί υπερασπιστές της ανθρώπινης ζωής και της δημοκρατίας», οι «πολιτισμένοι» ανθρωποφάγοι των δελτίων «ειδήσεων» και των «ενημερωτικών» εκπομπών δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Τα φερέφωνα του καθεστώτος θα είναι οι τελευταίοι που θα ζητήσουν συγγνώμη για τα εγκλήματα τους. Το γεγονός ότι η μια γυναίκα ήταν έγκυος γι’ αυτούς ήταν μόνο ευκαιρία για περισσότερο αίμα.

Το ότι δεν δίνουν δεκάρα για την ανθρώπινη ζωή ήταν είναι και θα είναι το βασικό χαρακτηριστικό όλων των πρόθυμων υποστηριχτών αυτού του άθλιου συστήματος.

Δεν εκπλησσόμαστε. Aυτά τα λέμε από πάντα.
Όμως

Αδυνατούμε να ξέρουμε το ποιοι, γιατί δεν ήμασταν εκεί. Μπορούμε .όμως να ερμηνεύσουμε εν μέρη το πως και το γιατί. Στο δρόμο κατεβαίνουν κομμάτια ετερόκλητα που όχι μόνο κρύβουν πολλές εσωτερικές αντιθέσεις αλλά και αγεφύρωτα χάσματα. Αυτό που ξέρουμε είναι πως η επιλογή της βίας όχι ως μέσο, αλλά ως συνθήκη ύπαρξης, αυτοεκπλήρωσης, επιβεβαίωσης μέσα από την εικόνα της, δεν έχει τίποτα να προσφέρει σε αυτό που λέμε ανταγωνισμό με πολιτικούς όρους. Αντίθετα είναι μέχρι και εχθρική. Όταν λειτουργεί κάποιος με θεαματικούς όρους, καθιστά την δράση αυτοσκοπό. Η αντιβία είναι πολιτικό εργαλείο ανάμεσα σε πολλά αλλά, και όχι εργαλείο επιβίωσης στο δρόμο ή συνήθεια. Έτσι το τρίπτυχο μέσο - φορέας μέσου - συγκυρία, δεν διαχωρίζεται. Ελέγχεται συνεχώς από τα υποκείμενα, και οι επιλογές τους που μεταφράζονται σε πολιτική ευθύνη, του δίνουν ουσία, όνομα και χώρο. Είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να προωθήσουμε την υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης και μέσα σε αυτό το πλαίσιο οφείλουμε να κινηθούμε, στο βαθμό που μπορούμε να αποτρέψουμε και να απομονώσουμε αυτές τις λογικές που γκρεμίζουν εν μια νυκτί ότι χρόνια τώρα οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι κτίζουν.

Σύμφωνα με την προηγούμενη ανάλυσή μας, ως αναρχικές /οι, δεν μπορούμε να έχουμε σχέση με την παράνοια που προωθεί η εξουσία. Δεν βλέπουμε βιτρίνες, βλέπουμε τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους. Παλεύουμε έτσι ώστε οι βιτρίνες να σπαστούν επιτέλους από τους μέσα. Και αυτό δεν γίνεται απ’ τη μια μέρα στην άλλη ή μπορεί να γίνει μέσα σε μια στιγμή. Το βλέμμα των αγωνιζόμενων ανθρώπων δεν μπορεί να σταματά μπροστά στην ασπίδα ή στη βιτρίνα.

Ως αναρχικοί/ες, παλεύουμε για την απελευθέρωση του ανθρώπου απ’ ότι τον καταπιέζει. Για την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια.. Για την ανθρώπινη ζωή. Κανένας άθλιος δεν θα καταφέρει να αλλάξει τη πορεία του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού κινήματος, πόσο μάλλον την ιστορία του.

Δολοφόνοι είναι οι εξουσιαστές
και το ξέρουν, και το ξέρει ο καθένας και η καθεμία

κατάληψη terra incognita Μάης 2010

terraincognita.squat.gr/