Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Παλιός σπόρος



Αυτό τον παλιό σπόρο τον είχα από πάντα μέσα μου, δεν μου τον έδωσες εσύ.
Απλά μου έδειξες πως για να ανθίσει το υπέροχο λουλούδι του πρέπει να ποτιστεί με δάκρυα.
Μου άρεσε πολύ σαν ιδέα, με έναν τρόπο με γοήτευσε μπορώ να πω.
Τον πότισα λοιπόν κι εγώ με δάκρυα που έβγαλα με αγάπη και φροντίδα μόνο για αυτόν.
Και ήταν όμορφα να βλέπω τα πρώτα φυλλαράκια να βγαίνουν.
Οι ρίζες του όμως άρχισαν να μου σφίγγουν τα σωθικά και να προκαλούν καινούρια δάκρυα.
Τότε θυμήθηκα γιατί πάντα μέσα μου τον κρατούσα.
Μάζεψα όλο μου το κουράγιο και σταμάτησα όσο ήταν νωρίς.
Καταχώνιασα ξανά τον παλιό σπόρο μέσα μου, έτσι κι αλλιώς ήταν αδύνατο να τον ξεριζώσω.

Πάντως σε ευχαριστώ κι ελπίζω να τα ξαναπούμε.

Α και να μην ξεχάσω... ΤΑ ΣΠΑΣ

3 σχόλια:

  1. den eisai o θ... pou oloi kseroume!kriveis ki esu enan poihth mesa sou!yes!molis kerdises ena mini notebook gia na anevazeis post pio suxna!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αντε ρε blogger. Ποσταρε συχνοτερα και μην σε νοιάζει τίποτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βολτίτσα σε μπλογκζ, 7παρα το πρωι και πέφτω στο δικό σου. Και κολλάω σε αυτή την ανάρτηση.
    Όσο παράξενο είναι να διαβάζεις κάτι τόσο "μη δικό σου" και να το νιώθεις, άλλο τόσο όμορφο είναι που καταφέρνει να σε αγγίξει.
    Καλημέρες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή