Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Όνειρο





Σπάνια συγκρατώ τα όνειρά μου και σχεδόν ποτέ δεν τους δίνω βάση (αυτό το τελευταίο το λένε διαλεκτικό υλισμό). Χθες το βράδυ είδα όμως ένα όνειρο που μου έμεινε.

Δεν θυμάμαι πως ξεκίνησε αλλά κάπως βρέθηκα μέσα σε έναν χαμό. Μέσα στην αναμπουμπούλα πλάκωνα λέει στα μπουνίδια τον αρχηγό του ΠΡΟΠΟτζίδικου, κάποιον χρυσοχόο. Αν και του είχα ρίξει μπόλικες αυτός δε χαμπάριαζε. Το βλέμμα του γυάλιζε, οι φλέβες στο λαιμό του είχαν πεταχτεί, ήταν κατακόκκινος και ιδρωμένος. Όσο τις έτρωγε τόσο μου ξαναορμούσε ενώ καθόλη τη διάρκεια μου φώναζε υστερικά και φτύνοντας διάφορα του στυλ "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε κωλόπαιδο, θα σε γαμήσω" και άλλα τέτοια.

Μετά από αυτό και χωρίς να καταλάβω πως έγινε βρέθηκα δεμένος χειροπόδαρα με βαριές αλυσίδες. Ένας δεσμοφύλακας με κρατούσε και με οδηγούσε κάπου. Για να φτάσουμε έπρεπε να περάσουμε κολυμπώντας ένα μεγάλο κανάλι ή ποταμό, δεν κατάλαβα ακριβώς. Στην αρχή σκέφτηκα πως το βάρος των αλυσίδων θα με τραβήξει κάτω και θα πνιγώ, ο τύπος όμως μου είπε να μην ανησυχώ. Με το που μπήκα μέσα στο νερό γαλήνεψα και όντως κολυμπούσα πολύ άνετα και ευχάριστα. Η διαδρομή ήταν μεγάλη αλλά έγινε πολύ ξεκούραστα.

Φτάνοντας στην άλλη άκρη βγήκα από το νερό αλλά δεν αισθάνθηκα να κρυώνω, ούτε καν να είμαι βρεγμένος. Υπήρχε μισοσκόταδο και το τοπίο ήταν σχετικά ομιχλώδες, όπως φαντάζομαι πως θα είναι το Λονδίνο δίπλα στον Τάμεση το βράδυ. Λίγο μακρύτερα στεκόταν κάποιος και κινήθηκα προς το μέρος του. Αν και δε διέκρινα το πρόσωπό του, μου δημιούργησε ένα αίσθημα μεγάλης οικειότητας...

Κάπου εκεί ξύπνησα απότομα από την κοπέλα μου που ήταν άρρωστη και έκανε εμετό. Σηκώθηκα να τη βοηθήσω, αλλά το όνειρο στριφογυρνούσε στο κεφάλι μου. Αφού τελείωσε την χάιδεψα τρυφερά, την αγκάλιασα και ξαναπέσαμε στο κρεβάτι. Προσπάθησα απεγνωσμένα να συνεχίσω το όνειρο αλλά μάταια...

Ούτε εκεί είχα την τύχη να σε γνωρίσω...

2 σχόλια:

  1. μου χουν κολλήσει κάτι στίχοι στο μυαλό.

    Εξω βραδιάζει έπιασε αγέρας δυνατός
    βρέχει κι εγώ γυρνάω μοναχός
    ψάχνω κάπου στην τύχη να σταθώ
    και σπίτι δεν θα μπορώ να κοιμηθώ
    Στην πόλη τα φώτα σβυστά
    δυο φίλοι μου λεν γειά χαρά
    πού να γυρίζεις; πού να γυρίζεις;

    Συγγνώμη για το παλιομοδίτικο..
    αλλά μόλις είδα αυτό το βλέμμα ήθελα μόνο να τραγουδήσω, τραγούδια από παλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΛΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝΑ! ΟΣΟ ΗΣΟΥΝΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΚΡΗ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΑΠ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΝΑ ΜΗ ΒΡΑΧΕΙ, ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΕΣΥ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή