Κύκλοι ατελείωτοι. Πότε πάνω, πότε κάτω... μια ζωή.
Και όποτε νομίζεις πως πιάνεις πάτο έρχεται ένα τραγούδι.
Πάντα από το παρελθόν. Πάντα σχεδόν ξεχασμένο.
Να σου θυμίσει ποιος είσαι.
Να σου θυμίσει πως το υλικό που είσαι φτιαγμένος είναι το ίδιο όπως στα 16 σου
και πως όλα τα άλλα είναι η λίγδα που έχει αφήσει επάνω σου ο χρόνος.
Ευχαριστώ τον ΟΤΕ και την WIND που τις 2 τελευταίες βδομάδες δεν είχα ίντερνετ, πραγματικά.
Τρίτη 18 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
τελικα βρηκα απο τί πασχεις! απο δυσκοιλιοτητα του λογου.αργεις, ματωνεις αλλα στο τελος 'το βγαζεις απο μεσα σου'!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να χαιρεσαι και τη μανα σου!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή16!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή16 AGAIN!!!
16 FOR EVER...
ΓΕΜΑΤΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ Κ ΑΣΥΓΧΩΡΙΤΑ ΠΑΘΟΙ...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΩΝΟΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ...