Πρωτοδεσμίτικο

Κάθε φυσικό φαινόμενο θεωρητικά μπορεί να αναπαρασταθεί με μια συνάρτηση. Από τις κινήσεις των μεγαλύτερων γαλαξιών μέχρι τη δομή των υποατομικών σωματιδίων, από την ροή των υγρών στις κυτταρικές μεμβράνες έως τα ρεύματα των ωκεανών, από την ακτινοβολία ενός μέλανος σώματος στην άκρη του σύμπαντος έως τον στατικό ηλεκτρισμό στις τρίχες των μαλλιών μας, τα πάντα περιγράφονται με κάποιο μαθηματικό τύπο.

Αυτό που χρειάζεται, και είναι το δύσκολο, είναι να γνωρίζουμε όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν, τους οποίους ονομάζουμε μεταβλητές, και το πως αυτοί επηρεάζουν. Το τελευταίο στην πιο απλή μορφή του μπορεί να εξαρτάται από έναν απλό συντελεστή ή να έχει κάποια πιο πολύπλοκη μορφή όπως εκθετική, λογαριθμική, μιγαδική κλπ. Τέλος πρέπει να ξέρουμε πως οι διάφορες μεταβλητές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

Οι πιο απλές συναρτήσεις της μορφής F(x)=ax σπάνια μπορούν να εξηγήσουν κάτι σημαντικό. Ακόμα και τα πιο απλά φαινόμενα είναι αποτέλεσμα πολυπαραγοντικών συναρτήσεων των οποίων πολλές φορές αγνοούμε όλες τις μεταβλητές, ή και όταν τις ξέρουμε στην πράξη παρατηρούμε αποκλείσεις. Επίσης μια εξίσωση που φαίνεται να εξηγεί ικανοποιητικά το ίδιο φαινόμενο σε μια κλίμακα αποδεικνύεται πολλές φορές ανεπαρκής όταν αυτή μεγαλώσει οπότε δευτερογενείς παράγοντες γίνονται ιδιαίτερα σημαντικοί με αποτέλεσμα να την αλλάξουν ριζικά.

Σε αυτούς τους άψυχους μαθηματικούς τύπους που στους περισσότερους προκαλούν από χασμουρητά έως πονοκέφαλο κρύβεται μια τεράστια μαγεία η οποία είναι διττή. Από τη μια η φύση και η πολυπλοκότητά της και από την άλλη ο ανθρώπινος νους και πως αυτός εξετάζει τον κόσμο γύρω του εξελίσσοντας τη γνώση. Πως ο στοχασμός δεκαετιών ενός ανθρώπου μπορεί στο τέλος να αποτυπωθεί σε μια και μόνο γραμμή. Πάντα τρελαινόμουν με αυτές τις σκέψεις και θαύμαζα απεριόριστα αυτούς τους τρελούς επιστήμονες που αφιέρωναν τη ζωή τους για να προσεγγίσουν λίγο παραπάνω ένα κλάσμα αλήθειας.

Πολλές φορές σκέφτομαι πως και η ίδια η ύπαρξή μας είναι μια συνάρτηση. Αν και δε μπορεί να πάρει αριθμητικές τιμές, καθώς ορίζεται από ποιοτικά και όχι ποσοτικά χαρακτηριστικά, το αποτέλεσμα του ποιοι είμαστε  είναι αντίστοιχο του αποτελέσματος μιας εξίσωσης η οποία για τον καθένα είναι διαφορετική. Υπάρχουν κάποια αντικειμενικά χαρακτηριστικά τα οποία έχουμε ως αφετηρία, κάποια τυχαία συμβάντα, τα βιβλία που έχουμε διαβάσει και διάφορα άλλα πολιτισμικά στοιχεία τα οποία αποτελούν σχετικά απλούς παράγοντες καθώς και πολύ πιο πολύπλοκες μεταβλητές με κυριότερες τις ανθρώπινες σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως κάθε ανθρώπινη σχέση που έχουμε είναι και μια μεταβλητή. Άλλη σημαντικότερη και άλλη λιγότερο. Άλλη πιο απλή και άλλη πιο πολύπλοκη. Φιλική, εχθρική ή αδιάφορη, άμεση ή διαμεσολαβημένη κάθε σχέση συντελεί στο να είμαστε αυτό που είμαστε με έναν μοναδικό τρόπο.

Το κομμάτι των συναρτήσεων που εσκεμμένα έχω παραλήψει μέχρι τώρα και το άφησα για τελευταίο είναι οι σταθερές. Αυτές ίσως είναι το επιστέγασμα τις μαγείας ολόκληρων των μαθηματικών, της φυσικής και της χημείας. Σε ορισμένες από αυτές έχουν προσδοθεί μέχρι και μεταφυσικές διαστάσεις. Έχουν την ιδιότητα να απλοποιούν μια εξίσωση όντας οι ίδιες απίστευτα πολύπλοκες. Σε βοηθούν να εξηγήσεις πράγματα ενώ τις ίδιες δε μπορείς απαραίτητα να τις εξηγήσεις.

Πάντα υπάρχουν και αυτές οι οποίες ορίστηκαν κατά κοινή σύμβαση ή χάριν απλοποίησης, δεν αναφέρομαι σε αυτές. Αναφέρομαι στο π του οποίου τα αμέτρητα δεκαδικά συνεχίζουν απεριοδικά μέχρι το άπειρο, την κοσμολογική σταθερά Λ που ποτέ δε μπόρεσε να ορίσει ο Αϊνστάιν, τον αριθμό e που ανακαλύφθηκε για να λύσει ένα πρόβλημα ανατοκισμού και έφτασε να λύνει τα μυστήρια του σύμπαντος και τόσες άλλες.

Αντίστοιχες σταθερές υπάρχουν και στην προσωπική μας ζωή. Στη συνάρτηση της δικιάς μου ύπαρξης οι σταθερές Μ και Ο μπορούν πια να αναφέρονται και ως Κ, όπου Κ=Μ+Ο, από τη στιγμή δε που συμβαίνει το τελευταίο η συνάρτηση λαμβάνει τη μέγιστη δυνατή τιμή.