Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Α ρε Νικόλα

Αλβανός μετανάστης ήσουνα, τίποτα παραπάνω.
Όχι πολύ μεγάλος, μόλις 25, αλλά δεν ήσουν δα και κάνας 15χρονος.
Στο πρόσωπό σου κανένας νοικοκυραίος δε θα μπορούσε να αναγνωρίσει το γιο του.
Τη φωτογραφία σου δεν την είδαμε ξανά και ξανά στις ειδήσεις,
πιθανόν δε θα είχες και τόσο γλυκό προσωπάκι.
"Κομμένος" απ' την πολύ δουλειά θα ήσουνα φαντάζομαι,
σκληραγωγημένος και ίσως κάπως άγριος για τα λεπτά μας γούστα.

Είχες λέει και παιδιά, αλλά και αυτά δεν είναι σαν τα δικά μας,
ακόμα κι άμα μοιάζουν, το αίμα τους είναι άλλο.
Όπως και το δικό σου αίμα, που χύθηκε ασήμαντο μπροστά στην αστυνομική επιτυχία.
Πάρε λοιπόν τη θέση σου ανάμεσα στους αριθμούς,
κι ας μας ανατρίχιασε λίγο το πως σε φάγανε τόσο κοντά μας.

Ξέρεις κανονικά η θέση σου ήταν νεκρός κάπου κοντά στα σύνορα,
μακριά από τη βιτρίνα κι από τις ενοχές μας.
Ή έστω σε κάποιο εργοτάξιο, έτσι θεμελιώνουμε εδώ τα εθνικά επιτεύγματά μας,
με το αίμα το διαφορετικό απ' το δικό μας.
Γιαυτό και δε δίνουμε και ιθαγένεια, για να μη χαλάσουμε αυτές μας τις παραδόσεις,
ξέρεις είμαστε πολύ αρχαίος λαός και τα έθιμά μας τα τηρούμε.

Α ρε Νικόλα

Αλβανός... Σε περάσαν για ληστή...
Καταλαβαίνεις, κι αυτοί τι δουλειά τους κάνανε.
Έτρεχες λέει να καλυφθείς, και σε φάγανε πισώπλατα.
Οι λέξεις "λεβεντιά" και "παλικάρι" δεν υπάρχουν σε άλλη γλώσσα, παρά μόνο στην "ελληνική"
το γιατί το ξέρεις πια καλύτερα από όλους.
Το είπε και ο Ανθιμος ο τηλεμητροπολίτης
"σας αγαπάμε αλλά όχι και να σκοτωθούμε", μόνο να σκοτώσουμε ίσως.
Παιδιά μας είναι και οι αστυνομικοί, τι να τους κάνουμε να τους κρεμάσουμε;;;
Δεν το κάναμε για άλλους κι άλλους δεν πιστεύω να νομίζεις πως θα το κάναμε για έναν αλλοδαπό
Έπεσες και πάνω στην κρίση, γάμησε τα...
Έρχονται θυσίες, δε μπορούμε να ασχολούμαστε για πολύ ακόμα μαζί σου.
Να μας συμπαθάς Νικόλα δε λέω το πρόβλημά σου είναι σημαντικό,
9 σφαίρες είναι αυτές,
είδες όμως πως συμπονέσαμε  τη χήρα και τα ορφανά σου, δε μπορείς να πεις.

Nikolla Todi πάρε πια τη θέση σου δίπλα στον Tony Onuoha, τον Marko Bulatovic, το Νίκο Λεωνίδη και τόσους άλλους,  στη λήθη και τη συνήθεια.

Μέχρι να γίνουμε τόσο γουρούνια που να πάψουμε πια ακόμα και να ανατριχιάζουμε.
Μέχρι να γίνουμε τόσο αδιάφοροι που να σταματήσουμε έστω να καταμετράμε.
Μέχρι να γίνουμε τόσο νεκροί που μικρή σημασία θα έχει πια αν τρακάρουμε την ιπτάμενη σφαίρα κάποιου σερίφη.

6 σχόλια:

  1. ΓΙ ΑΥΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!!!! ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΤΑ ΛΕΣ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξέρω πως είναι κάπως αδόκιμο το να επεμβαίνεις σε μια ανάρτηση κοντά 24 ώρες από τη δημοσίευσή της. Πόσο μάλλον να προσθέτεις απλά ένα τραγούδι.

    Δεν είναι που μου αρέσει ότι γράφω να συνοδεύεται από μια εικόνα ή από ένα μουσικό κομμάτι...

    Είναι που χωρίς το συγκεκριμένο τραγούδι η συγκεκριμένη ανάρτηση ήταν μισή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γιατί το κάνεις αυτό ρε γαμώτο...

    ήταν μισή απ' τη γέννησή της και από άλλη άποψη.
    απ' αυτην που διψά για άμεση απάντηση
    τώρα νομίζω την αποτελείωσες..

    συσσωρεύεται όμως η δίψα
    και χαμόγελα άλλα
    απ΄ αυτά τα αυτάρεσκα
    θα σβήσουν
    στην όψη

    καληνύχτα???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Σε περάσαν για ληστή..."
    Αρκούσε βλέπεις για 9 σφαίρες στο ψαχνό!!!

    Μ-Γ-Δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. γιατί, τον κοίταξε κανένας στο πρόσωπο γιά να δει αν είναι άγριος ή όχι;
    Πισώπλατες ήταν όλες.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Επίσης:

    "Αλβανός μετανάστης ήσουνα, τίποτα παραπάνω.
    Όχι πολύ μεγάλος, μόλις 25, αλλά δεν ήσουν δα και κάνας 15χρονος.
    Στο πρόσωπό σου κανένας νοικοκυραίος δε θα μπορούσε να αναγνωρίσει το γιο του.
    Τη φωτογραφία σου δεν την είδαμε ξανά και ξανά στις ειδήσεις,
    πιθανόν δε θα είχες και τόσο γλυκό προσωπάκι.
    "Κομμένος" απ' την πολύ δουλειά θα ήσουνα φαντάζομαι,
    σκληραγωγημένος και ίσως κάπως άγριος για τα λεπτά μας γούστα."

    όπως λέμε:

    "Ένα “σκουπίδι” είναι ένα σκουπίδι...
    Και πόσο μάλλον όταν βρίσκει το θάρρος να σηκώσει κεφάλι, να αντισταθεί.
    Η Κατερίνα Γκουλιώνη, ένα “σκουπίδι” που σάπιζε στις γυναικείες φυλακές των Θηβών,
    αντιστάθηκε στο πλέον εξευτελιστικό μέτρο, στον κολπικό έλεγχο."

    Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή